Pragniemy serdecznie zaprosić wszystkich klubowiczów lubujących się w najlepszych z undergroundowych brzmień alternatywnej muzyki elektronicznej - i nie tylko - na największe jej święto: trzydniowy Festiwal Tauron Nowa Muzyka, które odbędzie się w dniach 25-28 sierpnia na terenach dawnej katowickiej Kopalni Węgla Kamiennego. Jeśli jesteście fanami nowoczesnych, wybiegających w daleką przyszłość brzmień zahaczających o najbardziej awangardowe z awangardowych klimatów, jest to na dobrą sprawę jedyna i niepowtarzalna okazja, by doświadczyć ich w pełnym wymiarze. Żaden z konkurencyjnych festiwali nie może się równać z rozmachem Festiwalu Tauron Nowa Muzyka, ale co tu dużo pisać - niech za jakość tego wydarzenia poświadczy jego dotychczasowa historia i mnóstwo ekskluzywnych artystów, o których przeczytacie poniżej.
Idea naszego festiwalu narodziła się w 2006 r. i jest tak naprawdę zupełnie prosta: od samego początku chcieliśmy pokazywać polskiej publiczności to co najciekawsze we współczesnej muzyce z pogranicza jazzu, elektroniki i tanecznych rytmów, udowadniając jednocześnie, że brzmienia praktycznie całkowicie nieobecne w krajowych mediach, mogą przyciągnąć do Katowic sporą grupę fanów niebanalnej muzyki z Polski jak i całej niemalże Europy. Od sześciu lat uważnie śledzimy kariery największych gwiazd oraz najciekawszych debiutantów, starając się zapraszać tych artystów, którzy w doskonały sposób łączą niecodzienne, czasem awangardowe pomysły, z umiejętnością dotarcia do wielotysięcznej publiczności.
To właśnie u nas po raz pierwszy w Polsce zaprezentowały się takie gwiazdy muzyki jak Autechre, DJ Krush, Prefuse 73, Jamie Lidell, Amon Tobin, Flying Lotus, Battles, Bonobo czy Fever Ray. To my również, jako pierwsi, zaproponowaliśmy publiczności możliwość zabawy w historycznych, postindustrialnych kopalnianych lokalizacjach. Połączenie nowoczesnych brzmień z historycznym dziedzictwem Górnego śląska okazało się doskonała receptą na sukces, o czym zaświadcza coraz większa ilość osób odwiedzających co roku nasz festiwal, jak i spora ilość nagród, jakie otrzymaliśmy, w tym, zdobyty w 2010 roku tytuł Najlepszego Małego Festiwalu w Europie przyznany nam przez European Festival Awards.
Miasteczko festiwalowe
Od trzech lat za swoją główną lokalizację Festiwal Tauron Nowa Muzyka obejmuje tereny po nieczynnej kopalni KWK Katowice, położone w samym centrum Katowic a należące obecnie do Muzeum Śląskiego w Katowicach. To właśnie tam, pomiędzy dwoma doskonale zachowanymi wieżami szybowymi, nazwanymi Bartosz i Warszawa, które z roku na rok coraz bardziehj wyrastają na swoiste symbole festiwalu, co roku pojawiają się festiwalowe sceny, na których goszczą największe gwiazdy współczesnej alternatywy muzycznej.
Działająca w latach 1823 – 1999 KWK Katowice, jeden z najlepiej zachowanych industrialnych zabytków na Górnym Śląsku, okazała się być najlepszym miejscem do prezentacji muzyki nieobecnej w mediach, przyciągającej jednak wielotysięczną publiczność.
Na ten rok, pamiętając o popularności wycieczek z przewodnikiem organizowanych w trakcie festiwalu, przygotowujemy kolejne atrakcje dla nasych widzów. Postaramy się udostępnić do ich dyspozycji i wglądu kolejne zabudowania pokopalniane.
Oprócz tego na terenie KWK Katowice znajdziecie wszystko co powinno znajdować się na każdym festiwalu: sceny muzyczne, strefy gastro, węzły sanitarne, sklepiki oferujące gadżety festiwalowe, strefę VIP oraz obszar przygotowany specjalnie dla dzieci.
Dzięki uporowi i konsekwencji udało nam się przekonać zarówno występujących tutaj artystów, sponsorów jak i publiczność do pomysłu mowiącego, że pozostałości przemysłowych zabudowań kopalni, jak wieże wyciągowe, magazyny, hale produkcyjne czy wspaniale zachowana wieża ciśnień mogą być idealną oprawą zarówno dla rozbudowanego, instrumentalnego nu-jazzu, jak i oszczędnych mrocznych brzmień minimal techno. Jesteśmy przekonani, że tak samo jak dobór artystów zapraszanych każdorazowo na Festiwal Tauron Nowa Muzyka, tak również lokalizacja wpływa na niezapomniany klimat naszej imprezy.
IMPREZY TOWARZYSZĄCE
Od kilku lat pokazujemy również, że festiwal Tauron Nowa Muzyka, to nie tylko okazja do wyśmienitej zabawy przy muzyce najciekawszych muzyków końca XX i początku XXI wieku, ale także mnóstwo imprez towarzyszących. Są to zarówno dwa główne tematy obejmujące fotografię i muzykę (realizowane od strony teoretycznej, realizowanej poprzez cykl wykładów prowadzonych przez zaproszonych profesjonalistów, jak i warsztaty praktyczne) jak i film. Od kilku lat, we współpracy z Centrum Sztuki Filmowej, organizujemy projekcje filmowe, w trakcie których prezentowalismy wam wiele doskonałych dokumentów poświęconych tworzeniu muzyki, historii jej nurtów i tego w jaki sposób niektóre gatunki muzyczne mają w sobie moc kształtowania otaczającej nas rzeczywistości.
Poszerzając formułę naszego festiwalu, w 2009 roku współorganizowaliśmy razem z zaproszonymi artystami konkurs na teledysk, odbywający się pod szyldem Clip on Festival, który okazał się jedną z ważniejszych atrakcji zeszłorocznej edycji. Sporym wzięciem cieszyły się również wycieczki organizowane pod hasłem Alternatiff Turistik, dzięki którym goście odwiedzający nasz festiwal mogli zobaczyć największe atrakcje Górnego Śląska z zupełnie nowej perspektywy, oraz wycieczki rowerowe w obrębie miasta Katowice.
Podczas szóstej edycji Tauron Nowa Muzyka Festiwal zamierzamy kontynuować tę tradycję, zapewniając Wam, poza świetną muzyką, mnóstwo dodatkowych atrakcji. Możecie liczyć na to, że oprócz doskonałej muzyki, będą czekały na Was w Katowicach pokazy i warsztaty prowadzone przez najlepszych mistrzów w swoim fachu, a wszyscy chętni do poznawania uroków górnośląskiej stolicy na pewno znajdą w naszej ofercie propozycje interesujących wypraw.
Bilety
Karnety 4 dniowe - wyprzedane.
Informujemy, że do sprzedaży trafiły obecnie karnety 2 i 3 dniowe.
Karnety w cenach (obowiązują do dnia 01.05.2011):
-
karnet 2 dniowy: 120 zł
-
karnet 3 dniowy: 140 zł
Równolegle można kupić bilety na koncert finałowy. Ceny biletów kształtują się następująco:
-
w przedsprzedaży: 70 zł
-
w dniu koncertu: 80 zł
Uwaga: ilość karnetów 3 dniowych jest ograniczona ze względu na pojemność katowickiej Galerii Szyb Wilson, w którym odbędzie się koncert finałowy TNM 2011!
Bilety do nabycia w sklepie FTB:
http://www.ftb.pl/bilety.asp
ARTYŚCI
-
Lamb
-
Jamie Woon
-
Modeselektor
-
Apparat Band Live
-
Gold Panda
-
Bonaparte Circus Show
-
Lorn
-
Mary Anne Hobbs
-
Pearson Sound Aka Ramadanman
-
Emika
-
Walls
-
Boxcutter
-
Darkstar
-
Instra:mental
-
Oris Jay
-
Roska
-
Jacek Sienkiewicz
-
Matias Aguayo
-
Superpitcher
-
Battles
-
Machinedrum
-
Lunice
-
Spoke Mathambo
-
Dels
-
Seefeel
-
Ford&Lopatin (Games)
-
Body Bill
-
Little Dragon
-
Amon Tobin
LAMB
Brytyjski duet Lamb powstał w 1994 roku w Manchesterze z inicjatywy wokalistki-tekściarki Louise Rhodes i producenta Andrew Barlowa (znanego także pod pseudonimami Lowb i Hip Optimist).
Lamb był jednym z pierwszych projektów łączących klasyczny songwriting z elektroniczną produkcją, popową przystępność – z eksperymentalnym zacięciem. Początkowo Barlow i Rhodes fascynowali się połamanymi brzmieniami spod znaku jungle/drum'n'bass, jednak z biegiem czasu zaczęli kierować się w stronę melancholijnego downtempo z wpływami ambientu, a nawet dubu i jazzu. Dziś uważa się ich za klasyków trip-hopu – jednego z najpopularniejszych gatunków elektroniki, święcącego triumfy w latach 90. ubiegłego wieku.
Kolejne albumy potwierdzały klasę duetu i pomagały definiować brzmienie brytyjskiej elektroniki. Niestety, coraz większe nieporozumienia na linii Rhodes-Barlow uniemożliwiały efektowną współpracę. Na skutek tak zwanych różnic artystycznych, w 2004 roku artyści zawiesili działalność pod szyldem Lamb i rozeszli się w swoje strony.
W 2009 roku, niespełna pięć lat po rozpadzie, grupa Lamb została wskrzeszona ku ogromnej uciesze fanów. Owocem reaktywacji duetu była nie tylko światowa trasa koncertowa, ale i sesja nagraniowa w studio, celująca w wyprodukowanie piątej płyty długogrającej. Krążek zatytułowany po prostu „5” ma trafić do sklepów jeszcze w tym roku.
MODESELEKTOR
Modeselektor to dwóch berlińskich dj’ów i producentów muzycznych, Gernot Bronsert i Sebastian Szary. Poznali się w Berlinie w 1992 roku. W tamtym okresie ten drugi grywał muzykę acid house podczas podziemnych imprez organizowanych w mieście. Obaj podkreślają był to okres, gdy po upadku muru berlińskiego cały Berlin i całe Niemcy ogarnęła fala chaosu i anarchii. W 2000 roku Modeselektor stworzyli własny label Bpitch Control (wraz z Ellen Allien).
Modeselektor wyłonił się z pomieszanej i chaotycznej rzeczywistości Berlina po upadku muru, w wyniku spotkania ludzi z szalonymi pomysłami i zupełnie nową wizja muzyki. Wizją tak innowacyjną w swojej formie, że zmusiła dziennikarzy muzycznych, próbujących ją katalogować do wymyślania zupełnie nowych terminów: bastard dancehall, euro crunk, acid rap, big bass techno, labstyle, happy metal, psychedelic electro.
Twórczości muzyków przyświeca jedna prosta zasada:"create, distort, recycle." (Twórz, Zmieniaj, Używaj na nowo)a sami o sobie i swojej muzyce mówią: „Nie lubimy łatek i definicji tego co tworzymy. Nasza muzyka to happy metal, hard rap, country ambient i rosyjski crunk! W ogóle nie obchodzi Nas jak ludzie chcą to nazwać.”
APPARAT LIVE BAND
Pod pseudonimem Apparat kryje się niemiecki producent i dj Sascha Ring. Urodzony w 1978 roku na niemieckiej prowincji, jako 19-latek przeniósł się do Berlina, co było, jak sam mówi, „jedną z najlepszych decyzji, jakie kiedykolwiek podjął”. Już dwa lata później założył tam wytwórnię Shitkatapult (wraz z T. Raumshmiere), której nakładem ukazał się jego debiutancki album pt. „Multifunktionsebene” (2001).
Niemca bardzo szybko doceniono w branży – do swojego programu radiowego zaprosił go legendarny John Peel (owocem tych sesji jest epka „Silizium” z 2005), podjął też współpracę z Ellen Allien (wspólna płyta „Orchestra Of Bubbles” z 2006) i duetem Modeselektor, z którym jako Moderat wydał przed dwoma laty znakomicie przyjęty self-titled album. W 2007 roku powołał do życia trzyosobowy zespół w celu odgrywania na żywo płyty „Walls”. Obok samego artysty, który obsługuje laptopa, kontrolery i gitarę, w Apparat Live Band udzielają się także pianista Raz Ohara i perkusista Jörg Waehner.
GOLD PANDA
Gold Panda, znany też jako Derwin Panda, jest 31-letnim brytyjskim producentem. Pochodzi z Essex, ale obecnie rezyduje w Londynie, gdzie studiował nauki orientalne i język japoński w renomowanej School of Oriental and Asian Studies na University of London. Początkowo pracował jako sprzedawca w sex-shopach i sklepach z płytami, zaś po pracy nagrywał w domowym zaciszu dziwaczną muzykę elektroniczną, mającą swoje źródła w instrumentalnym hip-hopie. Ponoć do dziś jest w posiadaniu ponad 100 niepublikowanych utworów, które być może ujrzą kiedyś światło dzienne.
Muzyka brytyjskiego producenta jest w głównej mierze inspirowana hip-hopem i minimal techno, ale też kinem klasy „B” oraz kulturą Japonii, w której Panda spędził ponad rok swojego życia. Zachęcony ciepłym przyjęciem ze strony krytyki i fanów elektroniki, Gold Panda zaczął też regularnie występować na żywo, prezentując się publiczności jako koncertowy artysta z prawdziwego zdarzenia, a nie kolejny sypialniany producent wpatrzony w ekran kosztownego laptopa, na którym układa pasjansa.
PEARSON SOUND AKA RAMADANMAN
Pearson Sound (David Kennedy) przyszedł na świat w Londynie niespełna 22 lata temu. Karierę rozpoczął jako czternastolatek od didżejowania, zaś już rok później zajął się produkcją muzyki. Podczas studiów na uniwersytecie w Leeds zainteresował się tamtejszą sceną dubstepową.
Kennedy nagrywa także jako Ramadanman, zaś pod pseudonimem Maurice Donovan robi remiksy. Wraz z Brendonem Moellerem (Beat Pharmacy, Echologist) tworzy duet Shetland. Współpracował również z takimi artystami jak Jamie Woon, Applebim i Midland. Jego utwory regularnie zamieszcza w swoich setach sam Ricardo Villalobos.
Pearson Sound zaczynał od dubstepu, obecnie kieruje się w stronę techno, electro i Chicago house. Nie stroni też od jungle i drum’n’bassu, chociaż jak sam mówi, urodził się zbyt późno, żeby uważać się za junglowego wyjadacza. Jest pomysłodawcą serii imprez pod szyldem Acetate, na których gra się tylko i wyłącznie z winyli, oraz autorem kolejnego, już 56-go krążka z kultowej serii FabricLive, którego premierę wyznaczono na marzec 2011 roku.
Prywatnie zapalony kolekcjoner płyt winylowych i wielbiciel mleka, który przyznaje, że zawsze chciał być perkusistą.
BONAPARTE CIRCUS SHOW
Na oficjalnej stronie internetowej berlińskiej kapeli Bonaparte widnieje, co następuje: „Można powiedzieć, że pochodzimy z Niemiec, Francji, Ameryki, Szwajcarii, Meksyku, Izraela, Persji, Nowej Zelandii, Panamy, Austrii, Polski i Brazylii, ale nasze brzmienie jest inne”. Z kolei na Facebooku można znaleźć informację, że zespół gra „pluszowego punka”, jego największą inspiracją jest „babcia”, zaś do zainteresowań należy „robienie naleśników, łowienie ryb i czytanie książek”. Potem następuje krótka, lecz niewiarygodnie niedorzeczna nota biograficzna, w której występują sztuczne tygrysy, szaleni psychoterapeuci, szkielety-striptizerki, gigantyczne karły, panamska inwazja salsy i warzywa cierpiące na paranoję sałatki owocowej. Biorąc pod uwagę powyższe, trudno z całkowitą pewnością ustalić, co jest prawdą, a co nie. Ale spróbujmy.
Wiadomo niemal na pewno, że ojcem założycielem, siłą napędową i mózgiem sterującym Bonaparte jest Tobias Jundt – rodowity Szwajcar o specyficznym poczuciu humoru, jakiego nie powstydziliby się członkowie legendarnej trupy Monty’ego Pythona. Grupa została założona w 2006 roku w Barcelonie i ma na koncie niezliczoną ilość występów na żywo oraz dwie płyty długogrające: „Too Much” (2008) i „My Horse Likes You” (2010), obie wydane w barwach oficyny Staatsakt. Brzmienie Bonaparte określane jest jako proste, surowe i zakorzenione w punku; niektórzy porównują ich muzykę do twórczości amerykańskiego duetu The White Stripes. Jednak w odróżnieniu od niby-rodzeństwa Jacka i Meg White’ów, berliński band otwarcie czerpie ze spuścizny szeroko pojętej muzyki elektronicznej.
Jako Bonaparte Circus Show, skład formacji liczy obecnie około 20 artystów, którzy biegają po scenie w kostiumach zwierząt i klaunów, prezentując jedyne w swoim rodzaju przedstawienie z pogranicza zwariowanego cyrku, teatru groteski, koncertu muzycznego i erotycznego show. Ironiczne teksty zespołu propagują ekscesy i hedonistyczny styl życia, są przy tym wyjątkowo prześmiewcze („You know Tolstoi / I know Playboy (…) You know too much too much!”), ale i niepozbawione egzystencjalnych pytań, ukrytych pod maską zgrywy. „Die Berliner Zeitung” określił dokonania Bonaparte jako „analogowa bohema”.
Jeżeli rok temu myśleliście, że Dub Mafia to sceniczny dynamit nie możecie przegapić występu Bonaparte Circus Show podczas Tauron Nowa Muzyka Festiwal 2011!
MARY ANNE HOBBS
Urodziła się 16 maja 1964 roku w angielskim mieście Preston. Na początku lat 80. mieszkała wraz z hard-rockowym zespołem Heretic w… autobusie zaparkowanym na jednym z londyńskich parkingów. W wieku 19 lat podjęła pracę jako dziennikarka w czasopiśmie „Sounds Magazine”.
Następnie związała się z popularnym tygodnikiem „New Musical Express”, pomagała też w założeniu magazynu „Loaded”. W tym samym czasie pracowała dla kanadyjskiej rozgłośni CBC Radio One jako korespondentka z Wielkiej Brytanii. Nieco później rozpoczęła współpracę z radiem XFM. Przeprowadzony przez Mary Anne kontrowersyjny wywiad z innym radiowcem, Trevorem Dannem, zwrócił na nią uwagę headhunterów z prestiżowego BBC Radio 1, którzy z miejsca zaoferowali jej posadę w tej prestiżowej rozgłośni.
Jako prezenterka BBC Radio 1, Mary Anne prowadziła dwa programy na antenie stacji: poświęcony szeroko pojętej muzyce gitarowej „Rock Show” oraz „Breezeblock”, w którym rozbrzmiewała głównie elektronika i muzyka eksperymentalna. W 2006 roku „Breezeblock” został przemianowany na „Experimental Show”. Wśród autorów ekskluzywnych setów i live actów, które pojawiły się w programie Hobbs, znaleźli się najwięksi twórcy muzyki elektronicznej. W sumie w latach 1997-2010 w programie rozbrzmiało niemal 700 (!) niepowtarzalnych setów. 23 lipca 2010 roku Hobbs wydała oficjalne oświadczenie, że opuszcza szeregi BBC. Po odejściu z BBC Mary Anne poświęciła się podwójnej karierze: didżejskiej (jest rozchwytywaną selekcjonerką zapraszaną na największe światowe festiwale) i naukowej (wykłada na University of Sheffield).
FALTY DL
Drew Cyrus Lustman vel FaltyDL należy do grona najbardziej obiecujących producentów swojego pokolenia. Regularnie wrzucany przez krytyków do szufladki z napisem „future garage”, nie dba jednak o etykietki i wychodzi daleko poza jakiekolwiek gatunkowe ramy. Muzyka FaltyDL to na wskroś oryginalna synteza tak rozmaitych stylistyk jak UK garage, bass music, hip-hop, IDM, electro, house, jungle, ragga, funk, soul, nawet jazz oraz disco.
LORN
Lorn to twórca melodyjnego instrumentalnego hip-hopu, przyprószonego trzaskiem winylowej płyty, i zdecydowanie jeden z najciekawszych producentów młodego pokolenia.
Naprawdę nazywa się Marcos Ortega. Urodził się w 1986 roku w niewielkim amerykańskim mieście Normal. Przez jakiś czas mieszkał w Chicago i Nowym Jorku, obecnie zaś rezyduje w Milwaukee. Od najmłodszych lat miał kontakt z muzyką – dorastał w otoczeniu winyli wypełnionych funkiem, hip-hopem, rockiem i popem. Jako 10-latek zasłuchiwał się w radiowej audycji nadawanej przez stację WNUR z Chicago. To właśnie dzięki niej po raz pierwszy zetknął się z takimi gatunkami jak techno, electro i drum’n’bass. Kilka lat później usłyszał u kolegi „Come To Daddy” Aphex Twina i już nie miał wątpliwości, co chce robić w życiu.
EMIKA
Emika pochodzi z Czech, mieszka w Londynie, a swoją muzyczną karierę rozpoczęła w Berlinie. Muzyka od zawsze była jej pasją, ale pracując przez pewien okres w wytwórni płytowej dobrze przekonała się jak trudno przebić się nawet dobrym muzykom.
Muzyka tworzona przez Emikę zawiera zarówno elementy tak popularnych obecnie gatunków jak dubstep i dub jak i jasne odwołania do twórczości takich klasyków gatunku jak Lamb i Portishead.
Sama o swojej muzyce mówi, że stara się tworzyć pop podbity mocnym brzmieniem, starając się zawsze pozostawać na granicy i pozostawić słuchaczowi wystarczająco dużo miejsca na własną interpretację. Kolejny, niezwykle oczekiwany singiel artystki „Dount Backwards” pojawi się już 11 kwietnia, jesteśmy przekonani, że zrobi tyle samo zamieszania co wcześniejsze.
WALLS
Sam Willis i Alessio Natalizia to dwójka blogerów, która w zeszłym roku zaskoczyła krytyków i odbiorców, wydając niezwykle dojrzały album w niemieckiej wytwórni Kompakt. Płyta, nosząca tę samą nazwę, co ich zespół – Walls – przyniosła niepokojącą mieszankę ambientowej psychodelii z gitarowymi przesterami wywołując ogólny zachwyt i porównania do nagrań Briana Eno czy Future Sound of London.
Historia Walls zaczęła się w 2009 roku, kiedy to pochodzący z włoskiego Vasto Natalizia, założycieli jedyny stały członek grupy Banjo or Freakout postanowił oderwać się na chwilę od grania gitarowej muzyki i spróbować swoich sił w zupełnie nowym gatunku. Skontaktował się w tym celu właśnie z Willisem, DJ-em i podporą popularnego podcastu Allez-Allez, słynącego z nietypowego podejścia do sztuki remixu. Wierni słuchacze tego internetowego radia mogli natknąć się w nim na podszyte krautrockiem remiksy ambientowych klasyków, czy disco wersje ulubionej kapeli współczesnych nastolatków – Animal Collective. To właśnie ta różnorodność i umiejętność ignorowania wszelkich muzycznych granic stała się dla Natalizii głównym argumentem do podjęcia współpracy z Willisem.
W kwietniu zeszłego roku nagrali oni debiutancką płytę, zatytułowaną po prostu Walls, która doczekała się najwyższych ocen w prasie muzycznej na całym świecie i znalazła się w wielu znaczących podsumowaniach na najlepszy album roku. Wydany chwilę później mini-album „Hang Four” potwierdził tylko niezwykła klasę tego duetu, a remixy tytułowego numeru w wykonaniu The Field czy Loose Fit, pozwoliły dotrzeć obu blogerom do zupełnie nowej publiczność.
Więcej na: http://www.festiwalnowamuzyka.pl
